Wat we onszelf vertellen

Wat we onszelf vertellen

We bestaan voor meer dan 70% uit water. Door de Japanner Emoto is middels foto’s bewezen dat water reageert op geluid, woorden, licht en andere energietrillingen.

Wanneer we ons beseffen dat wij voor meer dan 70% uit water bestaan, wat zal er dan met ons gebeuren wanneer we onszelf of onze kinderen dom noemen, niet hanteerbaar, lui, hyperactief, agressief, slecht, ongehoorzaam, ondeugend?  Wanneer we ons voorhouden dat we het niet kunnen, niet waard zijn, niet goed genoeg zijn? Welk signaal geven we dan af aan ons lichaam? Wat is de boodschap die we door ons lichaam verspreiden? Afkeuring en afwijzing, niet gewenst en niet gezien? Wat leer je jezelf aan? Welke overtuiging neem je aan als waarheid? Welke overtuiging geef je door aan jouw kind?

Elke keer wanneer je niet met compassie en liefdevol tegen jezelf praat, of tegen je kind praat, elke keer beschadig je een deel van je ziel. Wanneer kinderen schelden op elkaar laat het littekens achter op de ziel.

Zo erg kan het toch niet wezen? Jawel, zo erg is het wel. We hebben het allemaal nodig om een beschermingsmechanisme te ontwikkelen tegen de woorden en daden die we tegen onszelf of een ander tegen ons gebruiken. Het beschermingsmechanisme kan bestaan uit ontkenning, woede/boosheid, je aanpassen, vluchten in een andere wereld, angstig worden of juist de neiging om anderen te domineren. Allemaal manieren om niet te hoeven voelen hoe erg onze ziel gekwetst is door hetgeen ons is aangedaan, of wat wij onszelf aandoen.

Hoe kunnen we deze verwondingen voorkomen? Eigenlijk is het simpel. Wees opmerkzaam met wat je zegt. Besef dat uitgesproken woorden niet meer uitgewist kunnen worden. Wees opmerkzaam met wat je zegt tegen jezelf. Ben je werkelijk zo ...? vul maar in wat je voor jezelf had bedacht. Zit er een andere kant aan? Wat is de boodschap die verborgen ligt in hoe jij jezelf noemt? Ben je lui? Of maak je je niet zo druk om van alles en nog wat? Ben je hyperactief? Of is het zo dat je graag beweegt en te weinig beweging krijgt. Ben je niet hanteerbaar? Of is het zo dat je graag jouw eigen ritme volgt en doet wat jij belangrijk vindt. Hoezo, kan je het niet? Kan je het echt niet, of is het tempo te hoog, snap je de uitleg niet in een keer, leer je liever via ervaren in plaats van uit een boek.

Bedenk eens wat je kan zeggen tegen jezelf, tegen je kind, tegen anderen; het is prima zoals je bent. Jouw tempo, jouw temperament, hoe je je gedraagt, hoe je eruit ziet, het is prima. Je mag jouw lessen leren, je bent welkom. Ga ervan uit dat iedereen het beste met jou voorheeft, dat jouw kind je niet wil kwetsen, maar op het moment dat het gebeurd er iets anders aan de hand is. Ga ervan uit dat jij het leven verdient wat het best bij jouw zielsverlangen past. Vertel jezelf dat er in ieder geval één iemand is die van jou houdt; Jij!

 

Willeke Revenberg

25 maart 2014

 Willeke is coach voor volwassenen en kinderen

Laten we onszelf opnieuw verzinnen

Een regel uit een gedicht. Ik weet niet eens van wie, maar voor mij raakt het de kern van mijn werk.
Mensen zichzelf opnieuw laten verzinnen.
Hoe vaak houden we niet vast aan 'oude' ideeën die we over onszelf hebben? Houden we ons vast aan het beeld dat anderen van ons hebben?
Hoe zou het zijn om, net als in een schrift, de bladzijde om te slaan en te starten met; er was eens... heel lang geleden...een kind dat geboren werd met alle talenten, alle vaardigheden, alle mogelijkheden voor zich.
Daarna ontrolt het sprookje zich vanzelf. Jouw leven krijgt een nieuwe vorm. Alles wat jij je als kind voor mogelijk hebt gehouden kan je gebruiken in het verhaal. Misschien niet letterlijk, maar ook figuurlijk kan je dansen en spelen. De verkleedkist pakken en de lappen tevoorschijn halen.
Wat verzin je vandaag voor jezelf? Wie wil je wezen? De geketende, die zich kleedt in de normen en waarden van anderen, met angst voor morgen en de ballast van het verleden aan zijn rug? Of liever het kind, boven op de heuvel, de jas als een cape om geknoopt en vliegend als Superman/woman, naar beneden rent, met open armen de wereld tegemoet.